Friday, April 12, 2013

A Golden Gate photo shoot trip


Silicon Valley, center of IT. I also have an office there. A small beautiful city in the north west California, also  the hub of world Information Technology. I came here for 4 days work. Since I reached here, I had this idea in my mind. I have to shoot the Golden Gate Bridge at night. I think it is the first time I ever pre-imagined or dreamed about a shot, I enjoyed the pressure, pain and thrill of it.

April 10, Wednesday, I chose the last night of my trip for the adventure. Though I thought I could finish all my work by 5:00 PM, as usual i managed to get myself freed up only by 5:30. Next question was about travel. Shall I rent a car or take the public transport. Finally I bit the bullet. Go for the public transport. Though car is a wise choice in the state of California, I selected the thrilling version. Yes I needed a change.


The Caltrain station is near to my office, just cross the parking lot and street. I reached the station by 5:40 PM. Took a one day pass from the ticket vending machine. I can travel between Silicon Valley and San Francisco as many times I need in one day. Exactly as announced the the train reached platform at 5:58 PM. A double Decker limited stop one. Not much of any rush. I placed my self in an upper seat in an empty corner. The train goes through city and main residential places, so not much of beautiful views outside. But still it was a calm ride.



As shown in time table the train reached San Francisco city station at 7:01 PM. I already had the map and travel route printed out from office. Now I have to catch the No. 30 bus. After 15 minute one came in front of the station. I tried to board but the driver didn't let me. It was a stop to get people off. The boarding stop is the next one after crossing the street. Anyway he let me in, and asked me to get out at the stop. There is a break of 15 minutes. By that time few people gathered at the stop. They may be regular travelers and were patiently waiting for the bus to start. I got a bit relieved seeing that. The next lug of journey has started in 15 minutes. I told the driver about my target and he promised me that he will let me know where to get off.

After about 30 minutes of ride, the bus left heart of the city and reached some suburb. Driver announced to catch the No.28 bus from the stop. I got off and guessed that it would be only 10-15 minutes away. Got a cab and in 10 minutes I reached the south (City End) of the bridge. The Vista point had few tourists taking pictures. The weather was windy and chilly. An Asian girl asked for help to get a picture of her bringing the bridge in background. I got her camera and took a picture. We both were happy.



Golden Gate Bridge. It is an important icon of modern America. One of the new Technological wonders. It is one of the most captured bridges by photographers. With it's 25 meters width and 2.7 KM length, it is a big bridge connecting San Francisco city to Pacific Ocean and Marin County. The bridge is made of steel in a hanging bridge engineering style. There is an average of 110,000 vehicle traffic per day through this bridge. Apart from this it has a bicycle and pedestrian path. The main traffic has 3-4 lanes on each direction. During winter season the pedestrian path closes at 9:00 PM. It is already past 8:30 and I have no way to reach the other side which is my ultimate target. The high hilly Vista point on the north side is what  I am here for. I waited for a cab but none was there. Finally a police car came, a young smart San Francisco officer in it. I asked him for some tips to get to the other side. He thought for a while, radioed and finally I heard the words of relief with a bit of dis-belief. "Come one, I will give you a ride".  This was the first ride in a police car in the US. He took me to the north side Vista point and explained the route to the hill. It is through under the bridge. There were few vehicles and tourists there too. I thanked him and walked to the edge to get some pictures.



Then I started my little trekking to the high point. Crossed the bridge and I was on a hilly road. After almost a kilometer of steep climb, I reached a point where a narrow path leads to the high point from the road. It was dark and I was all alone. I walked with the help of my mobile flash light. The trekking at night 10:00 PM, all alone made me really adventurous and happy. This is me, I came for this. By the time I reached my target, I forgot all my tiredness. The beautiful long bridge is in front of me, covered in light. The San Francisco city is just behind. I felt the thrill and joy of adventure.

The tripod is set, camera is mounted and I adjusted the Aperture, Shutter speed and focus. It may be a once in a life time chance for me. Everything should be as perfect as possible. I started to shoot. If you could shoot a bunch of pictures, there could be few that would turn really good. A common photographers rule. After 15 minutes of shooting, I took a view at the preview screen. Yes, I also got some. Honestly, couple of great pictures I have ever taken.



Now it is the time to descend. Down hill and back to the Vista point / parking lot again through the path under the bridge. Now I again have to go back to the south end. I called a cab company. The lady told they cannot pick from north end as it is out of city and Marin County. I have to hitch a ride. I found a nice Belgian family in a car. They were kind enough to give me a ride back to the city. They were in US for a week's trip and going back next day. We talked about Belgium and US. After 20 minutes we reached city and I got off. While thanking them I was almost in the world of travels and travelers. I knew I started enjoying this. A never ending journey.

I got another cab in few minutes and reached back the Cal train station. It was 11:20 PM and the last train leaves at 12:01. I waited till 11:50 and then they opened the gate to platform. I boarded the train, got an empty seat in the upper compartment. The train will reach Sunnyvale by 1:25. I got enough time to copy my pictures to computer and process few of them.



And finally I was at the Sunnyvale station. It was 1:30 in the night, while walking back to the hotel, I looked back the train leaving me behind for a while. Yes, I need to come back again. The journeys should be never ending and the pictures from them should tell a thousand stories...



ഒരു ഗോള്ടെൻ ഗേറ്റ് ബ്രിഡ്ജ് ഫോട്ടോ ഷൂട്ട്‌ യാത്ര


സിലിക്കണ്‍ വാലി, ഐ ടി യുടെ കേന്ദ്രം. എനിക്കും ഉണ്ട് ഒരു പ്രധാന ഓഫീസ് അവിടെ. കാലിഫോർണിയയുടെ വടക്ക് പടിഞ്ഞാറുള്ള ഈ മനോഹര ചെറു നഗരമാണ് ഇൻഫർമേഷൻ ടെക്നോളജി യുടെ കേന്ദ്രം.
ഇവിടെ 4 ദിവസത്തെ ജോലിക്കായി എത്തിയ അന്ന് മുതൽ എന്റെ മനസ്സിൽ ബീജം കൊണ്ട സ്വപ്നമാണ് സാൻ ഫ്രാൻസിസ്കോ യിലെ പ്രസിദ്ധമായ ഗോള്ടെൻ ഗേറ്റ് ബ്രിഡ്ജ് ഇന്റെ ഒരു മനോഹര രാത്രി ദൃശ്യം പകർത്തണം എന്നത്. ആദ്യമായി ഒരു ഷോട്ടിന്റെ സ്വപ്നം, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു സങ്കൽപം മുൻപേ രൂപം കൊള്ളുന്നത്‌ ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

ഏപ്രിൽ 10 ബുധൻ, ട്രിപ്പിന്റെ അവസാന രാത്രി ഇതിനായി ഞാൻ തെരഞ്ഞെടുത്തു. 5 മണിയോടെ പണികൾ തീര്ക്കാം എന്ന് കരുതിയെങ്കിലും 5:30 ആയി എല്ലാം ഒന്ന് ശെരിയായപ്പോൾ. കാർ റെന്റ് ചെയ്തു പോകണോ അതോ പബ്ലിക്‌ ട്രാന്സ്പോര്ട്ട് എടുക്കണോ? ഇതായിരുന്നു അടുത്ത ചോദ്യം. കാലിഫോർണിയയിൽ കാർ ആണ് ബുദ്ധിപരം എങ്കിലും ഞാൻ പബ്ലിക്‌ ട്രാന്സ്പോര്ട്ട് തന്നെ എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. ഒരു ത്രിൽ വേണമല്ലോ.



ഓഫീസിന്റെ അടുത്ത് തന്നെയാണ് കാല്ട്രെയിൻ സ്റ്റേഷൻ. 5:40 നു സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി, ടിക്കറ്റ്‌ മെഷീനിലിൽ നിന്നും ഒരു വണ്ണ്‍ ഡേ പാസ് എടുത്തു. 24 മണിക്കൂറിൽ ഇവിടം മുതൽ സാൻ ഫ്രാൻസിസ്കോ വരെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും എത്ര വേണമെങ്കിലും പോകാം. കിറു കൃത്യം 5:58 നു ട്രെയിൻ പ്ലാട്ഫോര്മിൽ. ഡബിൾ ടെക്കെർ (രണ്ടു നിലയിൽ സീറ്റിങ്ങ്) ഉള്ള ലിമിറ്റഡ് സ്റ്റോപ്പ്‌ ട്രെയിൻ. അധികം ആളുകൾ ഇല്ല. മുകളിലത്തെ ഒരു ഒഴിഞ്ഞ സീറ്റിൽ ഞാൻ സ്ഥാനം പിടിച്ചു. സിറ്റിയുടെയും പ്രധാന  റെസിടെൻഷ്യൽ സ്ഥലങ്ങളുടെയും നടുവിലൂടെ പോകുന്നതുകൊണ്ട്‌ ദൃശ്യങ്ങൾ അത്ര മനോഹരമല്ല. എങ്കിലും വളരെ ശാന്തമായ ഒരു ട്രെയിൻ യാത്രയാണ് കാൽട്രെയിൻ.



ടൈം ടേബിൾ കാണിച്ചതുപോലെ കൃത്യം 7:01 നു സാൻ ഫ്രാൻസിസ്കോ സിറ്റി സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി. നേരത്തെ ഓഫീസിൽ നിന്നും പ്രിന്റ്‌ ഔട്ട്‌ എടുത്ത മാപ്പ് കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇനി നമ്പർ 30 ബസ്‌ പിടിക്കണം. 15 മിനിറ്റിൽ സ്റെഷന്റെ മുന്നില് തന്നെയുള്ള സ്റ്റോപ്പിൽ ബസ്‌ വന്നു. ഞാൻ  അകത്തു കയറാൻ ശ്രമിക്കുംപോൾ ഡ്രൈവർ തടഞ്ഞു. ഇത് ഇറങ്ങാനുള്ള സ്ടോപ്പാണത്രേ. കയറാനുള്ളത്‌ റോഡ്‌ ക്രോസ് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞ് ആണ്. എന്തായാലും അയാൾ എന്നെ കയറാൻ അനുവദിച്ചു. സ്റ്റോപ്പിൽ എത്തിയപ്പോൾ വീണ്ടും ഇറക്കി വിട്ടു :) 15 മിനിറ്റ് ബ്രേക്ക്‌ ആണ്. അത് കഴിഞ്ഞു സ്ടാര്ട്ട് ചെയ്യുമ്പോൾ കയറണം. അപ്പോഴേക്കും കുറെ ആളുകൾ വന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഒരു പക്ഷെ സ്ഥിരമായി ഈ ബസ്സിൽ പോകുന്നവർ. അവർ ക്ഷമയോടെ ബസ്‌ സ്ടാര്ട്ട് ചെയ്യുന്നതും നോക്കി നില്ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കും സമാധാനമായി. 15 മിനിറ്റിൽ അടുത്ത യാത്ര തുടങ്ങി. കയറിയപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ ഡ്രൈവറോട് എന്റെ ലക്‌ഷ്യം പറഞ്ഞിരുന്നു. ബ്രിട്ജിനോട് അടുത്തുള്ള സ്ടോപ്പ് എത്തുമ്പോൾ പറയാം എന്ന് അയാൾ അറിയിച്ചു.

ഏകദേശം 30 മിനുട്ട് എടുത്തു കാണണം, സിറ്റിയുടെ ഹൃദയ ഭാഗം വിട്ടു ഒരു ഒഴിഞ്ഞ തെരുവിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഡ്രൈവർ അറിയിച്ചു, ഗോള്ടെൻ ഗേറ്റ് ബ്രിഡ്ജ് ഇവിടെ ഇറങ്ങി അടുത്ത 28 നമ്പർ ബസ്‌ പിടിക്കുക. ഏകദേശം 10-15 മിനുട്ട് മാത്രമേ ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ഞാൻ ഒരു ടാക്സി പിടിച്ചു. 10 മിനിറ്റിൽ തന്നെ ബ്രിഡ്ജിന്റെ തെക്കേ അറ്റത്തുള്ള വിസ്റ്റ പോയിന്റിൽ എത്തി. നല്ല തണുപ്പുണ്ട്. കുറച്ചു ടൂറിസ്റ്റുകൾ ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നു. സമയം 8:30 കഴിഞ്ഞു. അവിടെ നിന്നു കുറച്ചു ഷോട്ടുകൾ എടുത്തു. ഒരു ചൈനക്കാരി പെണ്ണ് ഓടി വന്നു. അവള്ല്ക് ബ്രിഡ്ജ് ബാക്ക്ഗ്രവുണ്ടായി ഒരു പടം വേണം. ക്യാമറ തന്നു. ഒരു പടം എടുത്തു കൊടുത്തു.



ഗോള്ടെൻ ഗേറ്റ് ബ്രിഡ്ജ്. ആധുനിക അമേരിക്കയുടെ ഒരു പ്രധാന ഐക്കണ്‍  ആണ്. പുതിയ അത്ഭുതങ്ങളിൽ ഒന്ന്. ലോകത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കപ്പെട്ട പാലങ്ങളിൽ ഒന്ന്. 25 മീറ്റർ വീതിയും 2.7 കി മി നീളവും ഉള്ള ഈ ബ്രിഡ്ജ് സാൻ ഫ്രാൻസിസ്കോ നഗരത്തെ പസിഫിക് സമുദ്രവുമായും അടുത്തുള്ള മാറിൻ കൌണ്ടി യുമായും ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു. സ്റ്റീലുകൊണ്ട്  തൂക്കുപാലത്തിന്റെ എന്ജിനീയറിങ്ങിൽ നിർമിച്ചിരിക്കുന്ന പാലത്തിൽ 4 ലേനുകൾ ഓരോ ദിശയിലും ഉണ്ട്. ഈ പാലത്തിലൂടെ ഏകദേശം ഒരു ലക്ഷത്തിലധികം വാഹനങ്ങൾ ഒരു ദിവസം കടന്നു പോകുന്നു. കൂടാതെ സൈക്കിൾ, കാൽ നട യാത്രക്കാരും. വിന്റെർ സീസണ്‍ അവസാനിക്കാത്തതുകൊണ്ട് 9 മണികഴിഞ്ഞു കാൽ നട നിരോധനമാണ്. എനിക്ക് അപ്പുറത്ത് കടക്കണം. വടക്കുള്ള ചെറിയ കുന്നിൻ മുകളിൽ ഉള്ള പോയിന്റിൽ നിന്നാണ് ഏറ്റവും നല്ല ദൃശ്യം കിട്ടുക. ബസ്സോ ടാക്സിയോ ഒന്നുമില്ല. അപ്പോഴാണ് ഒരു പോലീസ് കാർ വന്നത്. ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ സാൻ ഫ്രാൻസിസ്കോ പോലീസ് ഓഫീസർ. ഞാൻ അയാളോട് അപ്പുറത്ത് എത്താനുള്ള വഴി ചോദിച്ചു, കുറച്ചു നേരം ആലോചിച്ചതിനു ശേഷം,  ഞാൻ കേട്ടു "കം ഓണ്‍, ഐ വിൽ ഗിവ് യു എ റൈഡ്". പകുതി ഞെട്ടിയ ഞാൻ കാറിൽ കയറി. അങ്ങനെ ആദ്യമായി അമേരിക്കൻ പോലീസ് കാറിൽ ഒരു യാത്ര, ഓഫീസർ എന്നെ അപ്പുറത്തുള്ള ടൂറിസ്റ്റ് പോയിന്റിൽ ഇറക്കി വിട്ടു.  ബ്രിഡ്ജിന്റെ അടിയിലൂടെ കുന്നിൻ മുകളിൽ എത്താനുള്ള വഴിയും പറഞ്ഞു തന്നു. കുറച്ചു സന്ദർശകർ അവിടെയും ഉണ്ട്. ഓഫീസെറോട് നന്ദി പറഞ്ഞു ഞാൻ ടൂറിസ്റ്റുകളുടെ ഇടയിലേക്ക് നടന്നു.



ഒന്ന് രണ്ടു ചിത്രങ്ങൾ എടുത്ത ശേഷം ഞാൻ ബ്രിഡ്ജിന്റെ അടിയിലൂടെ അപ്പുറത്തുള്ള കുന്നിൻ മുകളിലേക്ക് കയറി തുടങ്ങി. ഏകദേശം 1 കി മി കുത്തനെയുള്ള റോഡ്‌. പിന്നെ റോഡിൽ നിന്നും ചെറിയ കാടിന്റെ ഇടയിലൂടെയുള്ള ഒറ്റയടിപ്പാത. രാത്രി 10 മണിക്ക് മൊബൈലിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ തനിച്ചുള്ള ആ കുന്നു കയറ്റം എനിക്ക് ശെരിക്കും ഹരം പകര്ന്നു. ഇതിനാണ് ഞാൻ വന്നത്. ഇതാണ് ഞാൻ. അവസാനം എന്റെ ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്തിയപ്പോൾ എന്റെ ക്ഷീണമെല്ലാം ഞാൻ മറന്നിരുന്നു. മനോഹരമായ ബ്രിഡ്ജ് വെളിച്ചത്തിൽ കുളിച്ചു നില്ക്കുന്നു. ഏകദേശം മുഴുവൻ നീളവും കാണാം. പിന്നിൽ സാൻ ഫ്രാൻസിസ്കോ നഗരം. ഇത് വരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത, അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരു സാഹസികതയുടെ ഒരു സുഖവും ഹരവും ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

ട്രൈപോഡ്‌ സെറ്റ് ചെയ്തു, ക്യാമറ ഉറപ്പിച്ചു. ഷോട്ടിനു വേണ്ടിയുള്ള ഫോക്കസ്, അപ്പെര്ച്ചുർ, ഷട്ടർ സ്പീഡ്, എല്ലാം ശെരിയാക്കി, ഞാൻ ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കാൻ തുടങ്ങി. ജീവിതത്തിലെ ഒരേ ഒരു അവസരം ആകാം ഇത്. പിഴവുകൾ വരാൻ പാടില്ല. കഴിയുന്നത്ര ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക, അപ്പോൾ നല്ല കുറച്ചു ചിത്രങ്ങൾ കിട്ടും. ഒരു പൊതു ഫോട്ടോഗ്രാഫർ തത്വം. 15 മിനിറ്റിൽ കുറെ ചിത്രങ്ങൾ. പ്രിവ്യു നോക്കി. കൊള്ളാം, കുറച്ചു നല്ല ചിത്രങ്ങൾ കിട്ടി.
ഒരു പക്ഷെ എന്റെ ഏറ്റവും നല്ല ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്ന്.



ഇനി തിരിച്ചു ഇറക്കം. കുന്നിറങ്ങി ബ്രിഡ്ജിന്റെ അടിയിലൂടെ വീണ്ടും വിസിറ്റെർസ് പോയിന്റിൽ. ടാക്സി കമ്പനിയെ വിളിച്ചു. ബ്രിഡ്ജിന്റെ വടക്കേ അറ്റത്തുനിന്നും അവർ പിക്ക് ചെയ്യില്ലത്രേ. അവസാനം ഞാൻ ബെല്ജിയതില്നിന്നും ഉള്ള ഒരു കുടുമ്പത്തെ പരിചയപ്പെട്ടു. അച്ഛൻ, അമ്മ, മകൻ. അവർ കാറിൽ എന്നെയും കൂടെ കൂട്ടി. തിരിച്ചു സിറ്റിയിലേക്ക്. അവരോടു ആ രാജ്യത്തെക്കുറിച്ചും അമേരിക്കയെക്കുറിച്ചും സംസാരിച്ചു ഏകദേശം 20 മിനിറ്റിൽ സിറ്റിയിൽ എത്തി. ഇറങ്ങി അവരോടു യാത്രയും നന്ദിയും പറയുമ്പോൾ യാത്രയുടെയും യാത്രക്കാരുടെയും ലോകം ഞാൻ ആസ്വദിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഒരിടത്തും നില്കാത്ത യാത്ര.

അടുത്ത ടാക്സിയിൽ വേണ്ടും റെയിൽ വെ സ്റെഷനിലേക്ക്. എത്തിയപ്പോൾ 11:20 ആയി. ആവസാന ട്രെയിൻ 12:01 ആണ്. 11:50 വരെ സ്റെഷനിൽ ഇരുന്നു, പിന്നെ ഗേറ്റ് തുറന്നപ്പോൾ ട്രെയിനിൽ  കയറി വീണ്ടും ഒരു ഒഴിഞ്ഞ അപ്പർ സീറ്റിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചു. 1:25 നു വീണ്ടും സണ്ണി വേൽ. അതിനിടയിൽ ചിത്രങ്ങൾ കമ്പ്യൂട്ടർ ലേക്ക് കോപ്പി ചെയ്യാനും പ്രോസസ് ചെയ്യാനും സമയം കിട്ടി.



രാത്രി 1:30 നു സ്റ്റെഷൻ വിട്ടു ഹോട്ടലിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ, എന്നെ വിട്ടു അകലുന്ന ട്രെയിൻ കുറെ നേരം ഞാൻ നോക്കി നിന്നു. അതെ ഇനിയും വരണം, യാത്രകൾ, ഒരിക്കലും അവസാനിക്കാത്തവയാവണം, അതിലെ ചിത്രങ്ങൾ, ഒരായിരം കഥകൾ പറയുന്നവയും...




Wednesday, November 23, 2011

അല്ഫുതം

അണ്ണാ... ഈ അല്ഫുതം എന്നുവെച്ചാല്‍ എന്താ

ഡേയ് , നിനക്ക് അതും അറിയത്തില്ലേ, ഈ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കാര്യങ്ങള്‍, അല്ലെങ്കില്‍ നമ്മുടെ ഭാവനക്ക് അപ്പുറത്തുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ നടക്കുമ്പോള്‍ വരുന്ന ഒരു വികാരം ഇല്ലേ, ഒരു കണ്ണ് മിഴിപ്പ്... അതാ അല്ഫുതം

അണ്ണാ. എന്നുവെച്ചാല്‍......?

ഡേയ്, നിനക്ക് ഞാന്‍ ഇപ്പൊ ഒരു 500 രൂഫയുടെ നോട്ട് എടുത്തു തന്നു എന്ന് വെച്ചോ, അപ്പൊ നിനക്ക് എന്ത് തോന്നും?

ഒന്നും തോന്നില്ല, അതിനു മുന്നേ ഞാന്‍ ചങ്ക് പൊട്ടി ചാവും.

എന്നാലും, ആദ്യം നീ ഞെട്ടില്ലേ, അതാണ്‌ അല്ഫുതം.

ഈ വികാരങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കണം എന്നൊക്കെ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അപ്പൊ ഈ അല്ഫുതോം നിയന്ത്രിക്കണോ അണ്ണാ...?

ഡേയ്, മനുഷ്യന് അല്ഫുതം വേണം. അല്ഫുതത്തില്‍ നിന്നാണ് മനുഷ്യന്‍ ഇത്രയും വളര്ന്നെ. പക്ഷെ അല്ഫുതം എന്താണെന്നു കൂടെ മനസ്സിലാക്കണം. അതിനെ ശെരിയായ രീതിയില്‍ വഴിതിരിച്ചു വിടണം. അല്ലാതെ ഉത്തരം കിട്ടാത്തതെല്ലാം മായ എന്ന് പറഞ്ഞു ഒഴിയരുത്.

മായയോ, അത് ആരാ അണ്ണാ...?

എടാ ഡേയ്, മനുഷ്യന്‍ വെറും ഒരു ജീവിയാ, ഈ അനന്തകോടി പ്രപഞ്ചത്തില്‍. ഈ മനുഷ്യന് എത്ര നിറം കാണാം? VIBGYOR , പിന്നെ കറുപ്പും വെളുപ്പും. ഏതൊക്കെ ശബ്ദം കേള്‍ക്കാം? 20Hz നും 20000Hz നും ഇടയ്ക്കുള്ളത്. എത്ര മണം തിരിച്ചറിയാം? വളരെക്കുറച്ചു. എത്ര ദൂരം കാണാം? ഏതാനും വാര അകലെ. പക്ഷെ ഇതിന്റെ അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തും അനന്തമായ ലോകം ഉണ്ട്.

അണ്ണാ... എന്നുവെച്ചാല്‍....?

ഡാ.. ഈ VIBGYOR ഇന്റെ ഇപ്പുറത്ത് അള്‍ട്രാ വയലറ്റും അപ്പുറത്ത് ഇന്ഫ്രാ റെടും ഉണ്ടെന്നു അറിയാലോ. അത് കാണാന്‍ കഴിയുന്ന എത്രയോ ജീവജാലങ്ങള്‍, കീടങ്ങള്‍ വരെ ഉണ്ട്. നായകള്‍ക് നമ്മളെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ വ്യപ്തിയിലുള്ള ശബ്ദം കേള്‍ക്കാം. പൂച്ചക്കോ അപാര കാഴ്ചശക്തി ആണ്. വവ്വാലുകളുടെ അത്രയും കാര്യക്ഷമമായ റടാറുകള്‍
ഇല്ല. അതായത് നമ്മള്‍ നമ്മുടെ ചുരുങ്ങിയ സംവേദനക്ഷമത കൊണ്ട് മാത്രം കാണുന്നതല്ല ലോകം. അതിന്റെ എല്ലാ വശങ്ങളിലേക്കും അത് അനന്തമായി വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പൊ നമ്മുടെ അല്ഫുതത്തിനു എന്ത് പ്രസക്തി!!!

ഹ്മ്മം.... കൊള്ളാം അണ്ണാ. എന്നാലും?

ഈ അല്ഫുതം എന്ന് പറയുന്നത് നമ്മുടെ തലച്ചോറിലെ ഒരു തരംഗം മാത്രമാണ്. നമ്മുടെ മനസ്സിന് വെളിയില്‍, അതായത് ഈ ദ്രവ്യ ലോകത്ത് അങ്ങനെ ഒന്നില്ല, അവിടെ പ്രകൃതി, മലകള്‍, പുഴകള്‍, എവെരെസ്റ്റ് കൊടുമുടി, ബെര്മൂട ട്രയാങ്കിള്‍, ബ്ലാക്ക്‌ ഹോള്‍സ്, കല്ല്‌, മുള്ള്, ഉപ്പു, കര്‍പ്പൂരം, പൂവ്, ജീവജാലങ്ങള്‍, അമീബ മുതല്‍ നീല തിമിങ്ങലം വരെ, അതോക്കയെ ഉള്ളൂ. പ്രകൃതിക്ക് ഇതില്‍ ഒരു അല്ഫുതോം ഇല്ല, കാരണം പ്രകൃതിക്ക് ഇതെല്ലം അതില്‍ ഉള്‍കൊള്ളുന്ന, സാധാരണ ഘടകങ്ങള്‍ മാത്രം. അല്ഫുതം നമ്മള്‍ക് മാത്രമേ ഉള്ളൂ;

അപ്പോ അണ്ണാ, ഈ അല്ഫുതം ഇനി വേണ്ടേ?

തീര്‍ച്ചയായും വേണം. പക്ഷെ അല്ഫുതത്തിനു തെറ്റായ ഉത്തരം കൊടുക്കരുത്. ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് പോലെ നമ്മുടെ ചുരുങ്ങിയ സംവേദനക്ഷമതക്കും ഭാവനക്കും അപ്പുറമുള്ള കാര്യങ്ങളും പ്രകൃതിയില്‍ ഉണ്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കുക. അപ്പോള്‍ നിനക്ക് അല്ഫുതത്തിന്റെ രഹസ്യം പിടികിട്ടും. ശാസ്ത്രത്തോട്‌ ചോദിക്കുക. അതിനോട് ചേര്‍ന്ന് നടക്കുക. അപ്പോള്‍ പതിയെ പതിയെ നമുക്ക് ഉത്തരങ്ങള്‍ കിട്ടും.

Tuesday, November 15, 2011

നാച്ചുറലിസ്ടിക് പാന്തീയിസം

എന്താണ് നാച്ചുറലിസ്ടിക് പാന്തീയിസം? ഇത് ചോദിക്കുന്നതിനു മുന്‍പ് എന്താണ് നാച്ചുറലിസം, എന്താണ് പാന്തീയിസം എന്നിവ അറിയണം. വളരെ ലളിതമായി പറയാന്‍ ശ്രമിക്കാം.

നാച്ചുറലിസം:- നമ്മുടെ പ്രപഞ്ചം നിര്മിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതും നിലനിന്നുപോകുന്നതും പ്രകൃത്യാ ഉള്ള മൂലകങ്ങളെയും ഘടകങ്ങളെയും അവ പരസ്പരം ബന്ധപ്പെടുന്ന ശാസ്ത്രീയമായ നിയമങ്ങളെയും ശക്തിയെയും ഊര്‍ജത്തെയും മാത്രം ആശ്രയിച്ചാണ്‌ എന്നുള്ള ഒരു നിഗമനം. പ്രകൃത്യാ പല പരിണാമങ്ങളിലൂടെയും ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വന്ന നിയമങ്ങള്‍ ആണ് പ്രപഞ്ചത്തെ ചലിപ്പിക്കുന്നതെന്നും ശാസ്ത്രം ആണ് കാലാകാലങ്ങളില്‍ അത് നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കി തരുന്നതെന്നും ഉള്ള അറിവ്. ഒരു ബാഹ്യ ശക്തി അഥവാ സൂപ്പര്‍ നാച്ചുറല്‍ ഫോഴ്സ് എന്നൊന്നില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല എന്ന് സാരം.

പാന്തീയിസം:- ഈ പ്രകൃതി അഥവാ പ്രപഞ്ചവും ദൈവം അഥവാ ഡിവൈനിറ്റിയും ഒന്നാണെന്നുള്ള സങ്കല്‍പം. പാന്‍ (എല്ലാം), തിയോസ് (ദൈവം) എന്നീ ഗ്രീക്ക് വാക്കുകളില്‍നിന്നാണ് ഇതിന്റെ ഉത്ഭവം. പന്തീയിസ്റ്റുകള്‍ ഒരു ബാഹ്യ ശക്തി, സൂപ്പര്‍ നാച്ചുറല്‍ ഫോഴ്സ്, അല്ലെങ്കില്‍ രണ്ടാമതൊരു ദൈവം എന്നതില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല.

ഇത് രണ്ടും കൂടെ സംയോജിപ്പിക്കിമ്പോള്‍ നാച്ചുറലിസ്ടിക് പാന്തീയിസം എന്താണെന്നു നമുക്ക് എളുപ്പം മനസ്സിലാകും. അതായത് ശാസ്ത്രത്തിലും യുക്തിചിന്തയിലും അടിയുറച്ചു നിന്നുകൊണ്ട്, പ്രകൃതി അഥവാ പ്രപഞ്ചവും അതിലെ നിയമങ്ങളും ഘടകങ്ങളും അതിന്റെ സന്കുലിതാവസ്ഥയും തന്നെയാണ് ദൈവം, അതിനെ ആരാധിക്കുക അല്ല മറിച്ചു നമ്മളും അതിലെ ഒരു ഭാഗമാണ് അഥവാ അത് നമ്മളും കൂടെ ആണ് എന്നുള്ള ഒരു ബോധവും ആണ് നാച്ചുറലിസ്ടിക് പാന്തീയിസം.

എന്തുകൊണ്ട് നാച്ചുറലിസ്ടിക് പാന്തീയിസം? എന്തുകൊണ്ട് എതീയിസ്റ്റ് അല്ല? എന്താണ് ഇവ രണ്ടും തമ്മിലുള്ള വെത്യാസം?
എതീയിസം എന്നാല്‍ എല്ലാ വിശ്വാസങ്ങളെയും തിരസ്കരിക്കുക എന്നതാണ്. ശുദ്ധമായ മെറ്റീരിയലിസം. എന്നാല്‍ നേരെ മറിച്ചു നാച്ചുറലിസ്ടിക് പാന്തീയിസം നമ്മള്‍ എന്താണ് വിശ്വസിക്കുന്നതെന്നു കൂടുതല്‍ പ്രാധാന്യത്തോടെ പറയുന്നു. അടിസ്ഥാനം മെറ്റീരിയലിസം ആണെങ്കിലും അതിന്റെ മുകളില്‍ പ്രകൃതിയോടും ചുറ്റുപാടുകളോടും ഉള്ള ഒരു ബന്ധം അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു "റൊമാന്‍സ്" ഉള്ളവരും അതില്‍ ആനന്ദം കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്നവര്‍ ആണ് നാച്ചുറലിസ്ടിക് പാന്തീയിസ്ടുകള്‍ എന്ന് ചുരുക്കം.

WPM (വേള്‍ഡ് പന്തീയിസ്ടിക് മൂവ്മെന്റ്) എന്നൊരു സംഘടന ഇതിനായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നുണ്ട്. (http://www.pantheism.net/) ഈ ലേഖകനും അതില്‍ ഒരു അംഗം ആണ്. ഇതിന്റെ പ്രധാന വിശ്വാസ പ്രമാണങ്ങള്‍:

പ്രകൃതിയോടും വിശാല പ്രപഞ്ചത്തോടുമുള്ള സ്നേഹം, ബഹുമാനം അത്ഭുതം, നമ്മളും അതിന്റെ ഭാഗമാനെന്നുള്ള വിശ്വാസം.

എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളോടും അവരുടെ അവകാശങ്ങളോടും ഉള്ള ബഹുമാനവും സംരക്ഷണാബോധവും

ഈ മനോഹരഭൂമിയില്‍ നമുക്ക് കിട്ടിയിട്ടുള്ള ജീവിതം ആസ്വദിക്കുക.

നമ്മുടെ ഭാവനകള്ക് അതീതമായി ഈ യഥാര്‍ത്ഥ ലോകം ഉണ്ടെന്നു അന്ഗീകരിക്കുക.

സൂപ്പര്‍ നാച്ചുറല്‍ ശക്തികളിന്മേല്‍ വിശ്വസിക്കാതിരിക്കുക.

ശാസ്ത്രം, യുക്തിചിന്ത, തെളിവ് എന്നിവയോടുള്ള വിശ്വാസം ആദരം. ശാസ്ത്രമാണ് പ്രപഞ്ച രഹസ്യങ്ങളെ നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കിതരുന്നതെന്ന അറിവ്.

മതപരവും അതിനോടനുബന്ധിച്ച വിശ്വാസങ്ങളില്‍ നിന്നുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം. മതം, ആചാരങ്ങള്‍ എന്നിവയില്‍നിന്നും സ്റ്റേറ്റിനെ വേര്‍തിരിക്കുക എന്നുള്ള ആവശ്യം

Saturday, November 12, 2011

ഫാള്‍


മഞ്ഞകള്‍കിടയിലെ ചുവപ്പന്‍...! ഫാള്‍ സീസണ്‍ പോര്ട്രയ്റ്റ്

Monday, November 7, 2011

'മത' ക്കുട്ടി

നമ്മള്‍ എപ്പോഴും പറയുകയും അങ്ങിനെയാണെന്ന് കരുതുകയും വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വലിയ തെറ്റിധാരണയെക്കുറിച്ചു രണ്ടു വാക്ക്. ബൈജു ഒരു ഹിന്ദു കുട്ടിയാണ്, ഷിബു ഒരു മുസ്ലിം കുഞ്ഞാണ് അഥവാ ആന്‍ ഒരു ക്രിസ്ത്യന്‍ ബാലികയാണ്. ...!!!??? പിന്നീട് അതില്‍നിന്നും അതിന്റെ സബ് കാറ്റഗറിയിലേക്ക്.

ശാസ്ത്രീമായി മനുഷ്യനെ വേര്‍തിരിക്കുന്നത് ആണ്‍ എന്നും പെണ്‍ എന്നും ആണ്. പിന്നീട് ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ പ്രത്യേകതകള്‍ കൊണ്ട് ആഫ്രിക്കന്‍, കൊക്കെഷന്‍, ഏഷ്യന്‍ എന്നൊക്കെ തരാം തിരിക്കാം. ഒരു മനുഷ്യന്റെ രക്തം, കോശങ്ങള്‍, എല്ല്, മുടി അങ്ങിനെയുള്ള മിക്ക ഭാഗങ്ങളില്‍നിന്നും അയാളുടെ ശാരീരിക പ്രത്യേകതകള്‍ കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ ഇന്ന് ശാസ്ത്രത്തിനു കഴിയും. എന്നാല്‍ അയാള്‍ ഏതു മതത്തില്‍ പെട്ടതാണ്, അതില്‍ തന്നെ ഏതു വിഭാഗമാണ്‌, ജാതി ആണ് എന്ന് ഒരു ശരീരകോശത്തിലും എഴുതിവെച്ചിട്ടില്ല.

ആദ്യം തന്നെ പറയട്ടെ, മതം എന്നുള്ളത് ഒരു വിശ്വാസം ആണ്. ഒരാള്‍ ഒരു മതത്തിന്റെ വിശ്വാസ പ്രമാണങ്ങളും, ആശയങ്ങളും, മത ഗ്രന്ഥങ്ങളും, പ്രവാചകരെയും ആ മതത്തിനു ദൈവം ഉണ്ടെങ്കില്‍ അതിനെയും വിശ്വസിക്കുമ്പോഴാണ് അയാള്‍ ആ മതത്തില്‍ ഒരംഗം ആവുന്നത്. മതം പൂര്‍ണമായും മാനസികമായ ഒരു കാര്യം ആയതിനാല്‍, ശര്രീരികമായി ഒരാള്‍ ഒരിക്കലും അതാവുന്നില്ല. ഒരാള്‍ ഒരു പ്രത്യേക മത വിഭാഗത്തില്‍ ശെരിക്കും വിശ്വസിക്കുന്നത് അഥവാ വിശ്വസിക്കേണ്ടത് അയാള്‍ക് പ്രായപൂര്‍ത്തി ആയതിനുശേഷം സ്വയം അതിനെക്കുറിച്ച് പഠിച്ചു അതില്‍ ആകൃഷ്ടനായി എങ്കില്‍ മാത്രമാണ്. ഒരു കുഞ്ഞ് അല്ലെങ്കില്‍ ബാലന്‍ / ബാലിക ഇത് മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയാത്തത്ര വളരെ ചെറുപ്പമാണ്. അച്ഛനും അമ്മയും ഓരോ മതങ്ങളില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു എന്ന് വെച്ച് കുഞ്ഞ് അതെ മതത്തിലെ അംഗം അല്ല. അത് സ്വതന്ത്രമാണ്. അച്ഛന്റെയോ അമ്മയുടെയോ 'മതം' എന്നാ വിശ്വാസം ഒരു ജീനില്കൂടെയോ, രക്തതില്കൂടെയോ കുഞ്ഞിലേക്ക് പകരുന്നില്ല. ഇപ്പോള്‍ അവര്‍ ശരീരം മാത്രമാണ്. അവരുടെ ശരീരത്തോടൊപ്പം മനസ്സും വളരുന്നുണ്ട്‌. ആ മനസ്സിനെ സ്വതന്ത്രമായി വളരാന്‍ വിടുക. അവര്‍ ഇന്ന മതത്തില്‍ ആണെന്ന് (എങ്ങനെ ആവും??) അടിചെല്പിക്കാതെ അവര്‍ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള മതം സ്വീകരിക്കാന്‍ ഉള്ള ചിന്താശക്തി സ്വരുകൂട്ടന്‍ സഹായിക്കുക. ഇനി അഥവാ അവര്‍ മതത്തില്‍ ആക്രിഷ്ടരാവുന്നില്ലെങ്കില്‍ അങ്ങനെ വിടുക (നന്ന്).

ഒന്നുകൂടെ പറയട്ടെ, ക്രിസ്ത്യന്‍ കുട്ടി, മുസ്ലിം കുട്ടി, ഹിന്ദുക്കുട്ടി എന്നിങ്ങനെ കുട്ടികള്‍ ഇല്ല. അങ്ങനെ ശാസ്ത്രീയമായ ഒരു വേര്‍തിരിവ് ഒരു കുഞ്ഞിനു ഇല്ല. ക്രിസ്ത്യന്‍ രക്ഷിതാക്കളുടെ കുട്ടി, ഹിന്ദു രക്ഷിതാക്കളുടെ കുട്ടി, മുസ്ലിം രക്ഷിതാക്കളുടെ കുട്ടി അല്ലെങ്കില്‍ സമ്മിശ്ര മതത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന രക്ഷിതാക്കളുടെ കുട്ടി എന്നെ ഉള്ളൂ. കുട്ടി ഒരു കുട്ടി മാത്രമാണ്. അവന്‍ / അവള്‍ എന്താണെന്ന് അവര്‍ തീരുമാനിക്കും.

എല്ലാവരോടും ഒരപേക്ഷ, കുഞ്ഞുങ്ങളെ ലേബല്‍ ചെയ്യാതെ സ്വതന്ത്രരാക്കി വളര്‍ത്തൂ...പ്ലീസ്‌

Friday, September 30, 2011

ശാസ്ത്രം എന്ന മണ്ടത്തരം



മകന്‍: ഗുഡ് മോര്‍ണിംഗ് അച്ഛാ,

അച്ഛന്‍: സുപ്രഭാതം മോനെ

മകന്‍: അറിയാനുള്ള ആഗ്രഹം കൊണ്ട് ഞാന്‍ പൊറുതി മുട്ടി ഇരിക്കുന്നു. ഇന്ന് എന്തൊക്കെയാണ് അച്ഛന്‍ എനിക്ക് പറഞ്ഞുതരാന്‍ പോകുന്നത്?

അച്ഛന്‍: മോനെ, ആദ്യം തന്നെ ഒന്ന് പറയട്ടെ. കൂടുതല്‍ അറിയാനുള്ള ആഗ്രഹം നല്ലതല്ല. അത് നിന്നെ തെറ്റായ വഴികളിലേക്കും നിഷേധത്തിലേക്കും നയിക്കും. ജീവിച്ചു പോകാനുള്ള സൂത്രപ്പണികള്‍ മാത്രം അറിയുക. നിനക്ക് വേണ്ടത് ശാസ്ത്രം എന്ന ആ മരമണ്ടന്‍ ആശയം കൊണ്ടുതരും. അത് ഉപയോഗിച്ച് വളച്ചൊടിച്ചു നീ അങ്ങ് ജീവിച്ചാല്‍ മതി.

മകന്‍: അപ്പോള്‍ ശാസ്ത്രം ഒരു മരമണ്ടന്‍ ആശയം ആണോ? ശാസ്ത്രഞ്ഞന്മാരോ? ഈ കണ്ടുപിടിത്തങ്ങള്‍?

അച്ഛന്‍: പിന്നല്ലാതെ...! മണ്ടത്തരവും അതെ സമയം കബളിപ്പിക്കലും. ഇത്രാമത്തെ കൊല്ലവര്‍ഷം, ഇത്രാം തിയ്യതി ഇത് കണ്ടുപിടിക്കും എന്ന് മുകളിലെ കണക്കു പുസ്തകത്തില്‍ എന്നേ എഴുതിവെച്ചിട്ടുണ്ട്. പല prototype ഇന്റെയും ചിത്രങ്ങള്‍ സഹിതം. ഈ മരമണ്ടന്മാര്‍ അവര്‍ക്ക് മുകളില്‍നിന്നും കിട്ടുന്ന പാര്‍സല്‍ പൊട്ടിച്ചു നമ്മളെ കാണിച്ചു തരുന്നു,

മകന്‍: എങ്കില്‍ പിന്നെ എന്തിനാണ് ഈ ശാസ്ത്രഞ്ജന്മാര്‍? വേറെ ആരെങ്കിലും വഴി ഈ പാര്‍സല്‍ അയച്ചാല്‍ പോരെ?

അച്ഛന്‍: ഹേ, അതില്‍ ഒരു രസം ഇല്ല. ഈ മണ്ടന്‍ ശാസ്ത്രഞ്ജന്മാര്‍ കുറെ നാള്‍ തല പുണ്ണാക്കി ആലോചിച്ചു അവസാനഘട്ടം വരെ എത്തുമ്പോള്‍ ആണ് ഈ പാര്‍സല്‍ മുകളില്‍ നിന്നും വരുന്നത്. അതിനു വേണ്ട സുപ്രധാന ഘടകവുമായി. അങ്ങനെ അവരെ മണ്ടന്മാര്‍ ആക്കി രസിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണ് ഈ എര്പാട്.

മകന്‍: ഇപ്പോഴും പൂര്‍ണമായും മനസ്സിലായില്ല!

അച്ഛന്‍: ഞാന്‍ പറഞ്ഞല്ലോ പൂര്‍ണമായി മനസ്സിലാക്കരുതെന്നു. എന്നാലും നിനക്കുവേണ്ടി ഒരു ഉദാഹരണം പറയാം. കാര്‍ കണ്ടുപിടിച്ചത് ആരാണെന്നും എന്നാണെന്നും അറിയുമോ?

മകന്‍: 1885 ഇല് കാള്‍ ബെന്‍സ് എന്ന ജര്‍മ്മന്‍ എന്‍ജിനീയര്‍ അല്ലെ മോറ്റൊര്‍വാഗന്‍ എന്ന ആധുനിക കാര്‍ കണ്ടുപിടിച്ചത്.

അച്ഛന്‍: ഹഹ, അല്ല നിനക്ക് തെറ്റി. കോടിക്കണക്കിനു വര്ഷം മുന്‍പുതന്നെ ആ കാറിന്റെ prototype മുകളിലെ പുസ്തകത്തില്‍ വരച്ചു വെച്ചിരുന്നു. 1885 വരെ ഷാസിയും വീലുകളും മാത്രമേ കാള്‍ ബെന്‍സ് എന്ന മണ്ടന് കിട്ടിയിരുന്നുള്ളൂ. 1885 ഇലാണ് മുകളില്‍ നിന്നും എഞ്ചിന്‍ പാര്‍സല്‍ ആയി എത്തിയത്. അങ്ങേര്‍ അതെടുത്തു കാറിന്റെ ഉള്ളില്‍ വച്ചു, അതാ കാര്‍ തയ്യാര്‍!

മകന്‍: ഹോ ഇത് ഇത്ര എളുപ്പമായിരുന്നോ? ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. എന്തായാലും പുതിയ കണ്ടുപിടിത്തങ്ങള്‍ പാര്‍സല്‍ ആയി വരും എന്നുള്ളതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ഇനി ഒന്നും പഠിക്കുന്നുമില്ല. എന്തെങ്കിലും അറിയാത്തത് വരുമ്പോള്‍ മുകളിലേക്ക് നോക്കിയാല്‍ മതിയല്ലോ.

അച്ഛന്‍: അത് തന്നെ, ഇപ്പോള്‍ നിനക്കും ശെരിക്കുമുള്ള ആത്മീയ വിവരം വെച്ചുതുടങ്ങി. വാ മോനെ നമുക്ക് ഓരോ ബോണ്ടേം ചായേം കഴിക്കാം..

മകന്‍: ശെരി അച്ഛാ....

(അവര്‍ കഴിഞ്ഞവര്‍ഷം ഫോര്‍ഡ് കമ്പനിക്കു പാര്‍സല്‍ ആയ കിട്ടിയ ഫോകസ് എന്ന കാറില്‍ കയറി ചായക്കടയിലേക്ക് പോയി)